Dla Daniluka nie jest ważne, czy opowiadana historia zdarzyła się naprawdę, czy pozostaje w sferze lokalnych legend. Istotne jest, że są one przekonujące, obfitujące w liczne zwroty akcji i trzymają widza w napięciu. Mają też, co warto podkreślić, odniesienia regionalne. W najnowszym przedstawieniu Teatru Słowa działającego przy Bialskim Centrum Kultury, autor powraca do X wieku, kiedy miejscowy władyka Słowian Wschodnich Pratul wysyła syna do Gniezna, stolicy państwa Mieszka. Po rocznym pobycie na Wielkopolsce wysłaniec powraca z dobrymi wiadomościami i nową wiarą, która burzy spokój nadbużańskich mieszkańców. Nie mieści im się w głowie rezygnacja z wiary ojców i dlatego jednomyślnie skazują młodego Nepela na śmierć. Dzięki intrydze siostry Nepel ocala głowę. Rozsądek wśród Słowian zwycięża, a wraz z nim rodzi się akceptacja wiary jednoczącej ludy słowiańskie. W wyniku decyzji starszyzny rodowej spiskujący przeciw władyce Werchlisz ma wykuć krzyż z kamienia ofiarnego, a tym samym dać początek legendzie o Nepelskiej Babie.
Premiera widowiska okazała się jeszcze jednym sukcesem Teatru Słowa. Wywiązali się wybornie aktorzy i reżyser spektaklu Danuta Szaniawska. Kostiumy przygotowała Małgorzata Maciejewska, a Słowian zagrali: Dariusz Bieliński – Nepel, Marzena Borkowska– Cieleśnica i Łęgowa, Edward Burta – Werchlisz, Tadeusz Humin – Teresp, Bożena Jaroszuk- Różycka – kapłanka III, Bożena Maria Juchimiuk – kapłanka I, Leonard Kołpak – Pratul, Katarzyna Krajewska- Piasecka – Lica, Beata Parafiniuk – Malowa, Marcin Rojek – Serpel, Patrycja Rytel – Zaczopa, Danuta Szaniawska – kapłanka II i Faustyna Wojdakowska – Derła.
Akcja „Nepela syna Pratula” jest chwilami komediowa, nostalgiczna i dramatyczna. Miłość, wiara, intryga i legenda łączą się w niej w spójną całość, przykuwającą uwagę widzów aż do finału.
