Miałam gatunek głosu bardzo potrzebny w operze – sopran dramatyczny dla wielkich heroin, niezbędny do takich oper, jak „Tosca” czy „Aida” – wspominała w 2009 roku w wywiadzie dla Dziennika Łódzkiego.
Jadwiga Pietraszkiewicz urodziła się 30 sierpnia 1919 roku w Nalibokach (dzisiejsza Białoruś). Jej prapradziadek, Onufry Pietraszkiewicz był filomatą i przyjacielem Adama Mickiewicza. Talent muzyczny odziedziczyła po ojcu Walerianie, organiście i dyrygencie chóru.
Pierwsze lekcje śpiewu i gry na fortepianie pobierała u Gerarda Smolskiego w Mołodecznie. W 1939 roku rozpoczęła studia w Konserwatorium Wileńskim w klasie śpiewu Wandy Hendrich i Adama Ludwiga. Studiowała z przerwami wynikającymi z działań wojennych, dyplom obroniła w 1947 roku w klasie Agłaji Klau. Kształciła się także u Olgi Olginy.
Była solistką Filharmonii Wileńskiej (1946-1947), a następnie Republikańskiego Komitetu Radiowego (1947-1952). Doskonały sopran dramatyczny wywarł wrażenie – relacjonowała „Prawda Wileńska”. Wówczas koncertowała także w Teatrze Balszoj w Moskwie, Teatrze Maryjskim w Petersburgu i w Teatrze Wielkim w Nowosybirsku. Na afiszach widniała litewska wersja jej nazwiska Jadvyga Pietraškevičiüté.
Jesienią 1948 roku zadebiutowała na deskach Państwowego Teatru Opery i Baletu Litewskiej Socjalistycznej Republiki Sowieckiej rolą Tatiany w „Eugeniuszu Onieginie” Piotra Czajkowskiego w litewskiej wersji językowej. Przez 11 sezonów była solistką tego teatru, w którym wykonywała pierwszoplanowe partie sopranu dramatycznego, m. in. Lizę w „Damie pikowej” Piotra Czajkowskiego, Marynę Mniszchównę w „Borysie Godunowie” Modesta Musorgskiego i Jarosławnę w „Kniaziu Igorze” Aleksandra Borodina. Litewski kompozytor Balys Dvarionas z myślą o jej głosie napisał operę „Dalia”, której prapremiera odbyła się w 1959 roku.
W 1959 roku Jadwiga Pietraszkiewicz przeprowadziła się do Łodzi, gdzie zadebiutowała na scenie operowej rolą tytułowej Toski w operze Giacoma Pucciniego. O jej Tosce dziennikarz „Stiftstidende” napisał: śpiewała jakby przybyła wprost z Bayreuth lub jakiejś innej wokalnej Mekki. Wspaniałą techniką modulowała głos i jego siłę, wykorzystując rezonatory głosowe, że aż dreszcze przebiegały po plecach.
Opera Łódzka dała jej wręcz wymarzone warunki rozwoju artystycznego i możliwości poszerzania repertuaru o kolejne role. Od lat 60. XX wieku śpiewała w Łodzi zarówno partie sopranowe, jak i mezzosopranowe, wyjątkowe warunki swojego głosu łącząc ze scenicznym temperamentem. Występowała w operach: Wolfganga Amadeusza Mozarta (Donna Elvira w „Don Giovannim”), Giuseppe Verdiego (Amelia w „Balu maskowym”, Leonora w „Mocy przeznaczenia” i tytułowa Aida), Giacoma Pucciniego (Musetta w „Cyganerii” i Minnie w polskiej prapremierze „Dziewczyny z Zachodu”), Stanisława Moniuszki (tytułowa Halka, Hanna i Cześnikowa w „Strasznym Dworze”), werystycznych (Nedda w „Pajacach” Ruggiera Leoncavalla, Santuzza w „Rycerskości wieśniaczej” Pietra Mascagniego), współczesnych (Matka w „Więźniu” Luigiego Dallapicola), niemieckich (Ortruda w „Lohengrinie” Richarda Wagnera, Czipra w „Baronie cygańskim” Johanna II Straussa), francuskich (tytułowa Carmen w operze Georgesa Bizeta), polskich (Dyndalska w operze „Damy i Huzary” Łucjana Kamieńskiego, Marynka w „Janku” Władysława Żeleńskiego, Łucja w operze „Zamek na Czorsztynie, czyli Bojomir i Wanda” Karola Kurpińskiego) oraz rosyjskich (Liza w „Damie pikowej” i Marta w „Mazeppie” Piotra Czajkowskiego, a także Jarosławna w „Kniaziu Igorze” Borodina w premierze inaugurującej działalność Teatru Wielkiego w Łodzi w 1967 roku).
W latach 1960-1962 była także solistką Opery Warszawskiej, gdzie występowała w tytułowych rolach w „Tosce” Giacoma Pucciniego, „Hrabinie” Stanisława Moniuszki i „Salome” Richarda Straussa. Występowała gościnnie w Operze Wileńskiej, Operze Śląskiej w Bytomiu, Operze Bałtyckiej w Gdańsku. Jej ostatnią kreacją, którą w 1979 roku pożegnała się z łódzką publicznością, była rola Hortense w musicalu „Zorba” Johna Kandera.
W latach 1963-2006 prowadziła klasę śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, gdzie wykształciła wielu śpiewaków na czele z Urszulą Kryger, Katarzyną Nowak, Joanną Woś, Piotrem Nowackim i Andrzejem Niemirowiczem.
Zmarła 23 maja 2013 roku w Łodzi. Jej mężem i partnerem życiowym był Stanisław Michoński, bas, solista Teatru Wielkiego w Łodzi.
