Warszawski Teatr Studio już po raz 13. prezentuje przedstawienia z The Metropolitan Opera w Nowym Jorku. 9 marca 2024 roku w cyklu „The Met: Live in HD 2023/2024” odbyła się transmisja „Mocy przeznaczenia”, spektakl jest koprodukcją z Teatrem Wielkim – Opera Narodową, gdzie miał swoją premierę w styczniu 2024 roku. Była to pierwsza powojenna realizacja tego tytułu na warszawskiej scenie.
„Moc przeznaczenia” to już trzecia po dyptyku „Jolanta / zamek Sinobrodego” oraz „Tristanie i Izoldzie” koprodukcja warszawskiego Teatru Wielkiego – Opery Narodowej i Metropolitan Opera.
Inscenizacja Mariusza Trelińskiego to kolejna inscenizacja tej opery na scenie The Metropolitan Opera, poprzednia produkcja miała miejsca blisko 30 lat temu. Premiera w Nowym Jorku odbyła się w 26 lutego 2024 roku, dyrygował dyrektor muzyczny Yannick Nézet-Séguin, wystąpili Lise Davidsen jako Leonora, Brian Jagde Don Alvaro, Igor Golovatenko jako Don Carlos, Patrick Carfizzi jako brat Melitone i Judit Kutasi jako Preziosilla. W podwójnej roli Markiza Calatravy i Ojca Gwardiana wystąpił Soloman Howard.
Recenzje były bardzo pozytywne. Robert Levine na portalu Batchrack w recenzji „Przeznaczenie rzadko było bardziej ponure – czy lepiej wyśpiewane – w wizji Trelińskiego”: W nowej produkcji Metropolitan Opera panujący mrok podkreśla mroczna reżyseria Mariusza Trelińskiego. Koncepcja Trelińskiego w scenografii Borysa Kudlički przenosi operę w XX wiek. Pierwsza scena, jeszcze przed przypadkowym morderstwem ojca Leonory przez jej kochanka, Dona Alvaro, rozgrywa się teraz w eleganckim hotelu Calatrava. (…) Ojciec Leonory, który nie jest już markizem, jest swego rodzaju wojskowym dyktatorem, a goście niemal stąpają po ziemi i niemal oddają nazistowskie pozdrowienia. Na tylnej ścianie widoczne są projekcje ognia sugerujące siłę militarną. Wybuchła wojna i jest ona wszechobecna w projekcjach Bartka Maciasa; zamieszanie, śmierć i zniszczenie pojawiają się na scenie przed każdym aktem. Drut kolczasty, brudny szpital, przygnębiająca seria namiotów i ostatecznie totalne zniszczenie, niemal dystopijne w przypadku ostatniego aktu, który rozgrywa się wśród bezdomnej ludności w zbombardowanej stacji metra, rozgrywają się przed nami. Czy ci się to podoba, czy nie, jest to bardzo przekonujące.
W „The New York Times” Zachary Wolfe w recenzji: „Sopranistka potwierdza swoją sławę w nowej produkcji w MET”: pisze: Podczas premiery mrocznej, stalowo-szarej, uwspółcześnionej inscenizacji osadzonej gdzieś pomiędzy ponurą rzeczywistością a jeszcze bardziej ponurym snem, Lise Davidsen towarzyszyła fenomenalna obsada solistów prowadzona ze swadą przez Yannicka Nézeta-Séguina, który czuje się jak ryba w wodzie w najobszerniejszych dziełach Verdiego. Orkiestra grała elegancko, ale z mocą; chór wzruszał zarówno w rozmodlonych religijnych śpiewach, jak i złowieszczych wezwaniach do broni.
Ze względu na ogromne zainteresowanie 24 marca 2024 roku o godz. 15.00 będzie można obejrzeć retransmisję spektaklu. Link do biletów znajduje się tutaj.
