Lise Davidsen urodziła się w 1987 roku w Stokke, niewielkiej, zaledwie kilkutysięcznej wiosce w południowo-wschodniej Norwegii. Talent muzyczny zaczęła rozwijać dopiero w wieku 15 lat, kiedy rozpoczęła naukę gry na gitarze i kształcenie głosu. Następnie zdała do klasy śpiewu Griegakademiet na Uniwersytecie w Bergen, mieście, w którym urodził się najsłynniejszy norweski kompozytor i patron tej uczelni, Edward Grieg. Początkowo kształcona była jako mezzosopran i w tym fachu występowała będąc członkiem słynnego zespołu Det Norske Solistkor.
Sezon 2012/13 przyniósł jej solowy debiut w Königliche Oper w Kopenhadze, początkowo w rolach drugoplanowych: jako Emilia w „Otellu” Giuseppe Verdiego, w rolach Psa i Sowy w „Przygodach Lisiczki Chytruski” Leoša Janáčka, a także w partii Rozalindy w „Zemście nietoperza” Johanna Straussa II. Równolegle uczęszczała na lekcje śpiewu do Det Kongelige Danske Musikkonservatorium, gdzie kształciła się już jako sopran.
W 2015 roku triumfowała na słynnych Operaliach, konkursie stworzonym przez Plácida Dominga, gdzie arią „Dich, teure Halle” z „Tannhäusera” Richarda Wagnera wywalczyła I nagrodę, nagrodę Birgit Nilsson i nagrodę publiczności. Wygrała również norweski Konkurs Królowej Sonji, na którym zdobyła nagrodę za najlepszą interpretację muzyki norweskiej i stypendium Ingrid Bjoners, a na Konkursie Hansa Gabora „Belvedere” w Amsterdamie – II nagrodę, nagrodę mediów i publiczności.
W tym samym, 2015 roku zaśpiewała tytułową rolę w operze „Sancta Susanna” Paula Hindemitha w Den Norske Opera w Oslo, a konsekwencją laurów zdobytych na wspomnianych konkursach były liczne propozycje angaży na sezon 2015/16. Wybierała rozważnie, kierując się zasadą, którą dziś powtarza obdarzonym dramatycznymi głosami młodszym koleżankom i kolegom, adeptom sztuki wokalnej, aby początkowo wybierać krótsze partie lub partie drugiego planu.
Na pierwszy ogień poszły trzy bohaterki wagnerowskiej tetralogii „Pierścień Nibelunga”. W Bayerische Staatsoper w Monachium zaśpiewała Ortlindę w „Walkirii”, a w Operze w Frankfurcie – Freię w „Złocie Renu” i Trzecią Nornę w „Zmierzchu Bogów”. Te trzy partie powtórzyła potem debiutując w Royal Opera House w Londynie jesienią 2018 roku pod batutą Antonio Pappano.
Kolejne jej angaże to rola Agaty w „Wolnym Strzelcu” Carla Marii von Webera w Opernhaus w Zürichu, Santuzzy w „Rycerskości wieśniaczej” Pietra Mascagniego w Den Norske Opera w Oslo, tytułowej Medei w operze Luigiego Cherubiniego na Irish Wexford Festival, Isabelli we wczesnej wagnerowskiej komedii „Zakaz miłości” w Teatro Colón w Buenos Aires, a także tytułowej Ariadny w dziele Richarda Straussa w Wiener Staatsoper oraz na festiwalach w Glyndebourne i w Aix-en-Provence.
W 2019 roku po raz pierwszy zaśpiewała całą partię Elżbiety w „Tannhäuserze” Richarda Wagnera w Zürichu, Monachium oraz debiutując na Festiwalu w Bayreuth – w nowej inscenizacji Tobiasa Kratzera, pod batutą Walerija Giergijewa i u boku Stephena Goulda w roli tytułowej.
Nim nastała pandemia artystka zdążyła jeszcze zadebiutować w The Metropolitan Opera w Nowym Jorku partią Lizy w „Damie pikowej” Piotra Czajkowskiego (jesień 2019), a w marcu 2020 roku wystąpić w roli Leonory w premierze „Fidelia” Ludwiga van Beethovena w Londynie (śpiewała u boku Jonasa Kaufmanna w roli Florestana). We wrześniu 2020 roku po raz pierwszy zaśpiewała scenicznie Zyglindę w „Walkirii” Wagnera w Deutsche Oper w Berlinie.
Postpandemiczne sezony dla Lise Davidsen okazały się niezwykle pracowite. Rok 2021 przyniósł jej powrót do Bayreuth (w rolach Elżbiety i Zyglindy) i do Nowego Jorku (w nowej dla niej roli Ewy w „Śpiewakach norymberskich” Wagnera), recital w mediolańskiej La Scali (i zarazem debiut na tej scenie), a także debiut w roli tytułowej Jenufy w operze Leoša Janáčka na estradzie słynnej Concertgebouw w Amsterdamie. W 2022 roku zaśpiewała Chryzotemis w „Elektrze” Straussa w nowojorskiej Met, wystąpiła w roli Ellen Orford w „Peterze Grimesie” Benjamina Brittena w Wiedniu i Giorgietty w „Płaszczu” Pucciniego w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie.
W 2023 roku zaśpiewała Marszałkową w „Kawalerze z różą” Straussa w Metropolitan, by następnie skupić się na repertuarze włoskim – roli Elżbiety w „Don Carlosie” Verdiego w Londynie, a także tytułowej bohaterki w „Tosce” Pucciniego na festiwalu w Bergen, w którą wcielała się następnie w Wiedniu, Berlinie, Monachium i Nowym Jorku. Rok 2024 zaowocował kolejnymi nowymi rolami – Leonory w premierze „Mocy przeznaczenia” Verdiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego w Nowym Jorku i tytułowej Salome w dziele Richarda Straussa w Operze Paryskiej.
Na początku 2025 roku Davidsen poinformowała w social mediach o przerwie w występach spowodowanej zajściem w ciążę. Na scenę powróci w styczniu 2026 roku, debiutując w roli tytułowej Izoldy w dziele Richarda Wagnera w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, u boku Clay’a Hilley’a w roli Tristana, Tomasza Koniecznego w roli Kurwenala i Iréne Theorin w roli Brangeny. Następnie w marcu 2026 roku weźmie udział w premierze tego dzieła w reżyserii Yuvala Sharona w The Metropolitan Opera w Nowym Jorku, z Michaelem Spyresem debiutującym w partii Tristana. Spektakl transmitowany będzie w sobotę, 21 marca 2026 roku na żywo na całym świecie w ramach cyklu „The Met: Live in HD 2025/26”.
W 2019 roku nakładem wytwórni DECCA ukazał się jej debiutancki album solowy z ariami z „Tannhäusera” i „Ariadny na Naksos” oraz liryką wokalną Richarda Straussa (w tym z „Czterema ostatnimi pieśniami”). W 2021 roku wydano jej album z ariami z dzieł Beethovena, Mascagniego, Verdiego i Cherubiniego oraz cyklem pieśni „Wesendonck Lieder” Wagnera. Z pianistą Leifem Ove Andsnesem nagrała płytę z pieśniami Edwarda Griega (2022 rok). Ciekawostką jest jej płyta z piosenkami świątecznymi, która ukazała się w 2023 roku. Ostatnie wydanie to rejestracja koncertowego wykonania „Latającego Holendra” Wagnera, z Lise Davidsen jako Sentą i Geraldem Finleyem jako Holendrem (orkiestrą Norweskiej Opery Narodowej dyryguje Edward Gardner). Dostępne są również nagrania „Fidelia”, „Wolnego strzelca” i „Tannhäusera” z udziałem artystki. Jej repertuar koncertowy obejmuje m. in. partię sopranową w Messa da Requiem Giuseppe Verdiego (którą wykonała na festiwalu BBC Proms z Orkiestrą Filharmonii Londyńskiej pod dyrekcją Andrésa Orozco-Estrady).
