Maria Fołtyn śpiewała na scenach całego świata, a przy tym niestrudzenie propagowała dzieła Moniuszki, by w końcu zorganizować Międzynarodowy Konkurs Wokalny jego imienia. Podczas wystawy „Maria Fołtyn in memoriam” zostaną zaprezentowane unikatowe fotografie, portrety sceniczne, kostiumy teatralne, afisze, statuetki, liczne odznaczenia i pamiątki ofiarowane z okazji festiwali Moniuszkowskich, wyjazdów zagranicznych i okrągłych jubileuszy związanych z karierą artystyczną. Motywem wiodącym pozostanie Halka – od debiutu śpiewaczki w tej partii na scenie gdańskiego Studia Operowego w 1949 roku – po dokonania reżyserskie i rozsławianie twórczości operowej Stanisława Moniuszki na światowych scenach operowych, od Hawany po Tokio i Osakę, poprzez Samarę, Stambuł, Nowosybirsk, Moskwę i Kraje Demokracji Ludowej.
Prezentowane na wystawie obiekty pochodzą w dużej mierze ze zbiorów prywatnych Artystki przekazanych Zespołowi Szkół Muzycznych im. Oskara Kolberga w jej rodzinnym Radomiu. Wystawę wzbogacą też zbiory Muzeum Teatralnego, Archiwum TW-ON, ORFEO Fundacji im. Bogusława Kaczyńskiego, Archiwum Towarzystwa Miłośników Muzyki Moniuszki, którego była założycielką i wieloletnim prezesem oraz prace scenograficzne Marii Jarosiewicz – autorki kostiumów scenicznych do ról moniuszkowskich, z którą Maria Fołtyn przez wiele lat współpracowała. Projekt plastyczny wystawy przygotowała Izabela Chełkowska, scenariusz: Maria Staniszewska.
Wydarzeniu towarzyszy koncert poświęcony Jej pamięci, w programie znajdą się arie i pieśni Stanisława Moniuszki. 13 grudnia o godzinie 19.00 wystąpią uczestnicy Akademii Operowej.
Maria Fołtyn studiowała w Polsce, m. in. u Adama Didura, Ady Sari i Iwo Galla, a także za granicą. Ukończyła również wydział reżyserii w warszawskiej PWST (1972). W latach 1949-1962 była solistką Opery Warszawskiej, gdzie stworzyła szereg wybitnych kreacji wokalnych, z Halką na czele w głośnej inscenizacji Leona Schillera (1953). Później związała się na stałe z teatrem operowym w Lipsku, gdzie zetknęła się z dziełami Wagnera (Senta w „Holendrze tułaczu”, Elsa w „Lohengrinie”, Elżbieta w „Tannhaüserze”). Współpracowała także z operą w Lubece, gdzie oprócz swej popisowej partii Toski, śpiewała m. in. Giuliettę w „Opowieściach Hoffmanna” Jacquesa Offenbacha i Amelię w „Balu maskowym” Giuseppe Verdiego. W latach 1967-1970 była solistką Teatru Wielkiego w Łodzi (m. in. Jarosławna w „Kniaziu Igorze” Aleksandra Borodina).
Występowała gościnnie na scenach operowych i estradach koncertowych niemal całego świata. Partię Halki zaśpiewała na wszystkich scenach operowych w Polsce, a także w Berlinie, Budapeszcie, Bukareszcie, Chicago, Hawanie, Helsinkach, Kijowie, Moskwie, Nowym Jorku, Ottawie, Pittsburgu, Saarbrücken i Toronto.
Jeszcze jako czynna zawodowo śpiewaczka podjęła dalsze studia, a swoje ogromne doświadczenie sceniczne wykorzystała w pracy reżyserskiej w kraju i za granicą. Zadebiutowała realizując „Halkę” na scenie Opera National w Hawanie (1971). Dała się poznać jako autorka bardzo odmiennych spektakli — od wielkiego repertuaru światowego („Faust” Charlesa Gounoda w Gdańsku, „Dama pikowa” Piotra Czajkowskiego i „Lunatyczka” Vincenza Belliniego w Bytomiu, „Łucja z Lammermooru” Gaetano Donizettiego w Krakowie), poprzez dzieła współczesnych kompozytorów („Lord Jim” i „Maria Stuart” Romualda Twardowskiego w Łodzi) aż po musical („Skrzypek na dachu” Jeryego Bocka w Łodzi) i hiszpańską zarzuelę („Cecilia Valdes” Gonzala Roiga, w Gdańsku i Poznaniu).
Szczególną pozycję w jej dorobku reżyserskim zajmuje repertuar polski: „Casanova” Ludomira Różyckiego, „Jadwiga, królowa Polski” Karola Kurpińskiego, „Legenda Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego, „Manru” Ignacego Paderewskiego, a zwłaszcza opery Moniuszki, których była niestrudzoną propagatorką w kraju i zagranicą. Maria Fołtyn zrealizowała „Straszny dwór” poza Polską w Bukareszcie, Tokio i Samarze. „Halkę” w Hawanie, Mexico City, Ankarze, Nowosybirsku, Osace i w Kurytybie.
W latach 1977-1998 pełniła funkcję dyrektora artystycznego Festiwali Moniuszkowskich w Kudowie Zdroju, w 1984 roku założyła Towarzystwo Miłośników Muzyki Moniuszki. Rok później została jego pierwszym prezesem. W 1992 roku zorganizowała I Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Stanisława Moniuszki i sukcesywnie wszystkie jego kolejne edycje. W 2000 roku została Honorowym Obywatelem swego rodzinnego miasta Radomia, była także doktorem honoris causa Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Zmarła w Warszawie 2 grudnia 2012 roku.
