Światowe orędzie z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca 2024 opublikował (w tłumaczeniu Józefa Jaskulskiego) na swojej stronie Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Polskim Ośrodkiem Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI). Jego autorką jest Marianela Núñez, tancerka z Agentyny. Pamięć nie wystarczy, żeby tworzyć historię – mówi artystka. Historia każdego teatru, tak jak i dzieje każdego człowieka, jest jednocześnie zbiorem innych, podobnych opowieści; świadectwem tego, jak sztuka, w tym sztuka tańca, migrowała i wzrastała na różnych szerokościach geograficznych.
W tym dniu, podobnie jak podczas Międzynarodowego Dnia Teatru oraz Światowego Dnia Muzyki przygotowywane są orędzia także przez polskich artystów. Fundacja na rzecz Sztuki Tańca od 2017 roku zwraca się co roku do wybitnych polskich artystów sztuki tańca o podzielenie się swoimi refleksjami z okazji Ich święta. W tym roku o wypowiedź poproszono prof. dr hab. Ewę Wycichowską, tancerkę, choreografkę, pedagoga, profesor sztuk muzycznych. W latach 1988 – 2016 była Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego. Obecnie jest wykładowcą na kierunku Taniec w kulturze fizycznej AWF w Poznaniu i Dyrektorem Artystycznym Dancing FairPlayce Poznań.
Ludzkie ciało jest najbardziej wyjątkowym tworzywem dostępnym człowiekowi – pisze Ewa Wycichowska. Jest najczulszym instrumentem, a jego twórczy geniusz nie zależy od wykształcenia czy wieku. Naznaczone „liniami papilarnymi” pojedynczej osoby, a jednocześnie wypowiadające się w uniwersalnym języku całego gatunku – niesie najpełniejszą opowieść o człowieku i łączy nas w swojej różnorodności, będąc fuzją przejawów fizycznych i duchowych, jako forma sztuki jest twórczością człowieka najbardziej elementarną i pierwotną.
W autonomicznej sztuce tańca i chyba w sztuce w ogóle, rolą artysty jest nie tyle tworzyć, co raczej odsłaniać, odczytywać i interpretować rzeczywistość. To wymaga skupienia i pokory.
Pełna treść orędzia Ewy Wycichowskiej dostępna jest tutaj.
