Mateusz Karolczuk, zainspirowany bogatym, ale ciągle w pełni nieodkrytym dziedzictwem kulturowym Białegostoku, powraca do rodzinnego miasta z nowym projektem artystycznym. Po realizacjach związanych z kulturą międzywojennego Białegostoku i tradycją teatru lalkowego na dworze Branickich twórca pochyla się nad biografią Rosy Raisy.
Projekt jest próbą plastycznej interpretacji kruchej i wrażliwej natury 10 wybranych heroin z operowego repertuaru Raisy. Wśród prezentowanych portretów wewnętrznych znalazły się sylwetki m.in. Normy, Florii Toski, Giocondy (A. Ponchielli), Franceski da Rimini (R. Zandonai) czy Walentyny („Hugenoci” G. Meyerbeera). Ekspozycja jest cyklem autorskich obiektów – form przestrzennych z pogranicza projektowania kostiumu, tkaniny artystycznej i rzeźby. Wykreowane obiekty w metaforyczny sposób łączą prywatne życie artystki z losami operowych heroin, w które wcielała się na scenie. Rozedrgane i poranione dusze bohaterek znajdują swoje rozwinięcie w autorskich tkaninach, fakturach oraz zastosowanych barwach. Eksponowane obiekty powstały z wykorzystaniem farbowanych i autorsko przetwarzanych jedwabiów, wzbogacone o elementy metaloplastyki oraz sitodruku.
Projekt został zrealizowany w ramach Stypendium dla Młodych Twórców Prezydenta Miasta Białegostoku.
Wernisaż wystawy „Rosa Raisa – powrót legendy” odbędzie się 19 grudnia 2024 roku o godz. 18.00 w Galerii im. Sleńdzińskich w Białymstoku (Rynek Kościuszki 4) i będzie ja można oglądać do 5 stycznia 2025 roku.
Rosa Raisa
Rosa Raisa (1893-1963) to jedna z czołowych sopranistek dramatycznych I połowy XX wieku. Urodzona w Białymstoku artystka z wielkim powodzeniem występowała m.in. na scenach londyńskiego Covent Garden, mediolańskiej La Scali, Teatro Colon w Buenos Aires, Opery w Chicago czy na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera, a jako gwiazda sceny operowej złotego wieku występowała z takimi legendami muzyki, jak Enrico Caruso, Titta Ruffo, Arturo Toscanini czy Adam Didur. W 1926 roku zapisała się na kartach historii opery jako pierwsza odtwórczyni tytułowej roli księżniczki Turandot w światowej prapremierze opery Pucciniego.
Mateusz Karolczuk
Artysta wizualny, scenograf i kostiumograf; absolwent Wydziału Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz podyplomowych studiów Menedżer Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Zadebiutował na deskach Teatru Collegium Nobilium realizując kostiumy do spektaklu „Stramer” w reż. Marcina Hycnara. W kolejnych latach współpracował m.in. z takimi teatrami, jak Teatr 6. Piętro, Teatr Wielki Opera Narodowa w Warszawie, Białostocki Teatr Lalek, Teatr Polski w Warszawie oraz Teatrem Telewizji.
Laureat Nagrody im. Andrzeja Pronaszki, przyznawanej przez Sekcję Scenografów ZASP, II Wyróżnienia w Konkursie o Nagrodę Scenograficzną im. Jerzego Moskala za projekt scenografii i kostiumów do opery „Semiramida” oraz dwukrotny laureat Stypendium dla Młodych Twórców ufundowanego przez Prezydenta Miasta Białegostoku.
Asystent prof. Ewy Braun w Pracowni Historii Kultury Materialnej i Obyczaju na Wydziale Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Współprowadzi zajęcia w Pracowni Malarstwa na Wydziale Sztuki Nowych Mediów w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych.
