Szanowny Panie Marszałku,
Powziąwszy wiadomość o nierozstrzygnięciu konkursu na Dyrektora Teatru Wielkiego w Poznaniu, zorganizowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zwracam się do Pana z gorącym apelem o przedłużenie kontraktu dotychczasowej Dyrektor, pani Renacie Borowskiej-Juszczyńskiej.
Stoi Pan przed okazją do podjęcia – nie waham się stwierdzić – historycznej dla opery w Poznaniu i zarazem kultury w całej Polsce decyzji umożliwienia kontynuacji pracy jednej z najwybitniejszych osób kierujących kiedykolwiek tym teatrem.
Trzynaście lat niekwestionowanego dorobku artystycznego świadczy na rzecz Renaty Borowskiej-Juszczyńskiej. Tak! Artystycznego! Albowiem dyrektor opery, kształtujący jej oblicze przez budowę repertuaru, angażowanie i umożliwienie pracy najwybitniejszym śpiewakom, tancerzom, dyrygentom, reżyserom, tworzenie zespołów chóru, baletu, orkiestry, całego zaplecza organizacyjnego i technicznego jest ARTYSTĄ! W historii Opery Poznańskiej było takich kilku, wspominanych z szacunkiem i miłością do dzisiaj: Piotr Stermicz-Valcrociata, Zygmunt Latoszewski, Walerian Bierdiajew, Zdzisław Górzyński, Robert Satanowski, Mieczysław Dondajewski, Sławomir Pietras. Każdy nadawał temu teatrowi szczególne oblicze, dostosowane do wymogów czasów, w których działał. Renata Borowska-Juszczyńska jest w mojej opinii ich godną następczynią i dorównuje im klasą. Już zapisała się w historii.
Tworzony przez nią teatr jest oczywiście inny, bo dostosowany do kultury czasów w których obecnie żyjemy i wpisuje się w światowy krwiobieg współczesnej sztuki operowej, która jest inna niż 15 czy 30 lat temu. Wiem o tym doskonale, bo od 1985 roku, a więc przez 40 lat śledzę rozwój tej sztuki jako stały gość najważniejszego na świecie festiwalu – Salzburger Festspiele. W tym roku, na mój mały jubileusz, zaproszono mnie na osiem przedstawień.
Dowodem uznania dla Renaty Borowskiej-Juszczyńskiej jest list otwarty najwybitniejszych artystów i managerów teatrów operowych z całego świata z 28 maja 2025 roku skierowany do Pana oraz Ministry Kultury i Dziedzictwa Narodowego, z którego treścią całkowicie się zgadzam. Gdybym wiedział o jego tworzeniu, podpisałbym się wówczas bez wahania. Czynię to dzisiaj.
Dwa słowa jeszcze o mnie. Pierwszy raz byłem na widowni Opery Poznańskiej dokładnie 70 lat temu i wtedy zakochałem się w sztuce operowej. Historię spektakli Teatru Wielkiego w Poznaniu znam zatem z autopsji od czasów Zdzisława Górzyńskiego. W latach 1982-1984 miałem zaszczyt być w nim zastępcą dyrektora do spraw artystyczno-programowych przy mistrzu Mieczysławie Dondajewskim. W latach 1988-2010 byłem autorem telewizyjnego programu operowego „Wokół Wielkiej Sceny” i recenzowałem w nim premiery operowe we wszystkich teatrach w Polsce i nie tylko. Ponadto jestem autorem tysięcy audycji radiowych o operze i licznych artykułów w prasie fachowej. Za całokształt działalności otrzymałem 6 sierpnia 2015 roku Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Jeszcze raz gorąco Pana proszę o danie możliwości kontynuacji wspaniałej pracy Pani Dyrektor Renaty Borowskiej-Juszczyńskiej w Teatrze Wielkim w Poznaniu i nie narażanie tej niezwykle ważnej instytucji kultury na ryzyko popadnięcia w nieodpowiednie ręce. Losy Opery Wrocławskiej po odejściu na zasłużoną emeryturę po ponad dwudziestu latach pracy genialnej Pani Dyrektor Ewy Michnik oraz nieustające turbulencje w Teatrze Wielkim w Łodzi niech będą przestrogą.
Pan ma historyczną szansę kolejnej zasługi dla kultury polskiej.
Z wyrazami głębokiego szacunku,
Piotr Nędzyński
Poznań, 3 sierpnia 2025 roku
