Boris Kudlička jest absolwentem scenografii w Katedrze Projektowania Scenografii i Kostiumu na Wydziale Teatralnym Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Groningen. Z Teatrem Wielkim – Operą Narodową związany jest od 1995 roku, gdzie początkowo był współpracownikiem i asystentem legendarnego scenografa Andrzeja Kreütz Majewskiego. Sensacją w 1999 roku była „Madame Butterfly” – jego pierwsza zrealizowana wspólnie z Mariuszem Trelińskim produkcja. Kilka tygodni temu świętowano 25-lecie tej inscenizacji, która pokazana była w wielu zagranicznych teatrach i która ciągle pozostaje w repertuarze Opery Warszawskiej. Tak rozpoczęła się ich współpraca, razem zrealizowali jeszcze wiele tytułów, ale żaden z nich nie odniósł tak spektakularnego sukcesu na świecie.
Kudlička przygotowywał scenografie także dla innych reżyserów, takich jak: m. in.: Keith Warner, Amon Miyamoto, Florentine Klepper i Dale Duesing. Współpracował z najważniejszymi scenami operowymi na całym świecie, stworzył scenografie do blisko 100 tytułów operowych. Spektakle Mariusza Trelińskiego z jego scenografią były koprodukcją Teatru Wielkiego-Opery Narodowej z The Metropolitan Opera w Nowym Jorku, ostatnio prezentowano tam „Moc przeznaczenia”.
Współprojektował m.in. polskie pawilony na Expo w Hanowerze w 2000 roku i w Szanghaju w 2010 roku. Od zawsze zajmował się działalnością wystawienniczą i projektową. W 2015 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015).
Dwa lata temu scenograf oświadczył, że zrywa z operą i wraca do zawodu architekt. Założył firmę Boris Kudlička with Partners, zajmującą się projektowaniem luksusowych wnętrz komercyjnych i mieszkalnych. Uznałem, że w teatrze już nie rozwijam się tak, jak bym chciał, i tworzenie po raz kolejny scenografii do „Madame Butterfly” już mnie nie interesuje– mówił w rozmowie z Martyną Bednarską-Ćwiek dla Design Alive. Zgodził się jednak przyjąć zaproszenie do konkursu na dyrektora Teatru Wielkiego.
Postępowanie zorganizowano w formule zamkniętej, co wzbudziło kontrowersje i protesty środowiska, ale także muzyków orkiestry TW-ON. 14 lutego 2025 roku podczas oklasków po zakończeniu premierowego spektaklu „Simona Boccanegry” w Teatrze Wielkim–Operze Narodowej w kanale pod sceną pojawił się napis: „Premierze, zostaw nam Dąbrowskiego”. Ministra Hanna Wróblewska była obecna na przedstawieniu.
Finalnie do Konkursu dyrektora Teatru Wielkiego – Opery Narodowej przystąpiło czworo kandydatów: Renata Borowska-Juszczyńska, Rafał Kłoczko, Boris Kudlička i Robert Piaskowski.
Swoją misję w Operze Narodowej – pisze w swojej koncepcji programowej – rozumiem jako kontynuację dotychczasowego działania w oparciu o rozwinięcie pełnego potencjału programowego i komercyjnego, opartego na zwiększeniu liczby spektakli i większego udziału w przychodach własnych. Bazując na bardzo mocnych fundamentach teatru koniecznych będzie kilka zmian. Całość – do przeczytania tutaj.
Boris Kudlička uzyskał jednogłośne poparcie komisji, w której zasiadali: Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk, Joanna Wnuk-Nazarowa, Tomasz Konieczny, Maja Meissner, Paweł Orski (wskazany przez Radę ds. Instytucji Artystycznych MKiDN), Wojciech Ślęzak (przedstawiciel Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej), Justyna Rogozińska-Czeżyk (przedstawicielka Związku Zawodowego Polskich Artystów Muzyków Orkiestrowych, Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Artystów Tancerzy oraz Związku Zawodowego Artystów Teatru Wielkiego-Opery Narodowej).
Obecnym dyrektorem Teatru Wielkiego-Opery Narodowej jest Waldemar Dąbrowski, który sprawował tę funkcję w latach 1998–2002 i ponownie od 2008.
