Sześć lat po śmierci Mistrza rodacy, którzy znali go z programów radiowych i telewizyjnych oraz opublikowanych książek mogą poznać bliżej dorobek wyjątkowego człowieka. Bogusław Kaczyński zapewnił sobie trwałe miejsce w kulturze polskiej.
Pomysł wystawy narodził się rok temu. Chciałem poprzez nią pokazać mój zachwyt nad człowiekiem, którego poznałem 20 lat temu. Stał się dla mnie mistrzem i drogowskazem. Dzięki Kaczyńskiemu moje życie zmieniło tor. Udało mi się wejść do wielkiego świata gwiazd muzyki operowej, poznałem osobiście mnóstwo wspaniałych osób, a także opowieści Bogusława o cudownych gwiazdach spotykanych na swej drodze. Spotkania z Kaczyńskim w Krynicy-Zdroju i Warszawie traktowałem jako duże wyróżnienie. Mistrz nauczył mnie też konsekwentnego podążania do celu. Jego kreatywność była wprost niezwykła – opowiada Krzysztof–Korwin Piotrowski, autor scenariusza, koncepcji artystycznej i współkurator wystawy.
Pierwsza, znacznie mniejsza ekspozycja według jego scenariusza, zatytułowana „Smaki sławy” pokazana została ponad trzy lata temu w Muzeum Historii Katowic, gdzie Korwin-Piotrowski pracował w Dziale Teatralno-Filmowym. Wernisaż wystawy „Z Białej Podlaskiej w świat” poprzedziło trzytygodniowe przygotowania układu przywiezionych z Warszawy i Katowic eksponatów. Wśród nich znalazły się niezwykle cenne zdjęcia wielkich gwiazd z autografami, portrety autorstwa Tomasza Sętowskiego, Jerzego Dudy-Gracza czy Andrzeja Majewskiego. Były też kamery i lampy ze Szkoły Filmowej im. K. Kieślowskiego, telewizor Belweder z TVP Katowice, maszyny do pisania, akordeony. A także ulubione biurko z gabinetu z eleganckim fotelem i magiczną lampą Aladyna. Można oglądać kolekcję płyt oraz cenne nagrody i odznaczenia, jakie Bogusław Kaczyński otrzymał w ciągu ponad czterdziestu lat swojego wyjątkowo aktywnego życia zawodowego.
Bogusław Kaczyński był zdobywcą trzech Wiktorów i Super Wiktora (nagród przyznawanych największym osobowościom telewizyjnym), trzech Złotych Ekranów, Nagrody Neapolitańskiej, tytułów Pisarza Roku, Lidera Promocji Kultury Polskiej, Gwiazdy Telewizji Polskiej i Mistrza Mowy Polskiej.
W uroczystym otwarciu ekspozycji wzięli udział: prezydent miasta Biała Podlaska Michał Litwiniuk, dyrektor Muzeum Południowego Podlasia Rafał Izbicki, kuratorzy wystawy Krzysztof Korwin-Piotrowski i Grzegorz Kurpeta oraz prezes Fundacji ORFEO Zbigniew Napierała. Wśród wielu mieszkańców Białej Podlaskiej których obecni byli przyjaciele i znajomi ze szkolnej ławy Bogusława.
Zbiory otwiera Sala Bialska z przedmiotami bliskimi sercu Kaczyńskiego: wigilijny stół z zastawą, opłatkiem i choinką. Na ścianie widoczny jest jego ulubiony obrazek: Madonna z Dzieciątkiem. Obok wielkiego fotogramu przestawiającego młodego bohatera w towarzystwie koleżanki, znalazły się też rodzinne fotografie, dwa akordeony, jakich używał do nauki w młodości i cenne odznaczenia państwowe: Krzyż Oficerski i Komandorski OOP z gwiazdą oraz złoty medal „Gloria Artis”.
Kiedy Bogusław opuszczał rodzinny dom w 1959 roku z zamiarem osiągnięcia kariery pianistycznej w stolicy, zapewne nie przypuszczał, że w niedługim czasie spłynie na niego istny deszcz splendorów. Należy jednak pamiętać, że otrzymał je dzięki wyjątkowemu talentowi, erudycji i nadzwyczajnej pracowitości. To za ich sprawą nieznany nikomu chłopak z prowincji mógł obcować z największymi gwiazdami sceny operowej i operetkowej, Marią Callas, Adą Sari czy Luciano Pavarottim.
Druga sala, nazwana Światową, urzeka wystrojem gabinetu Gwiazdora telewizji, jego kilkoma portretami, karykaturami, zdjęciami z wielu podróży, plakatami z Festiwalu im. Jana Kiepury Krynicy-Zdroju oraz mapą z zaznaczonymi miejscami, w których bywał. Jego tournée wiodło przez cztery kontynenty: od Pekinu, Ułan Bator i Moskwy poprzez Wiedeń, Rzym, Florencję, Neapol, Mediolan, Genewę, Paryż, Londyn, Sztokholm, Berlin, Monachium, Pragę, Budapeszt, Madryt, Istambuł, Hawanę, Nowy Jork, Chicago, Boston, Miami aż do Toronto, Montrealu i Vancouver. Był też na safari w Kenii, skąd przywiózł wykonaną w drewnie hebanowym rzeźbę słonia. Bogusław z upodobaniem kolekcjonował słonie i miał ich w swej kolekcji sporą liczbą. Uwielbiał zieleń, więc w drugiej sali znalazły się rozmaite rośliny i zawieszone u sufitu jedwabne motyle, uosabiające zmarłe gwiazdy opery, powracające w marzeniach i wspomnieniach do swego przyjaciela.
Wiele intrygujących przedmiotów znalazło się w trzeciej sali zwanej Telewizyjną. W 1974 roku Bogusław Kaczyński poznał ówczesnego dyrektora ośrodka TVP w Poznaniu Zbigniewa Napierałę. To on stał się promotorem jego niesamowitej kariery telewizyjnej.
Pierwsze występy przed kamerą telewizyjną zaliczył jeszcze w czasach studenckich, kiedy występował w Telewizyjnym Ekranie Młodych. Był też gościem Tele-Echa Ireny Dziedzic. Jednak dopiero „Operowe qui pro quo”, „Zaczarowany świat operetki” i „Rewelacja Miesiąca” uczyniły go osobowością telewizyjną. Kamera go kochała, wprost przechodził na drugą stronę ekranu. Jego głęboka wiedza muzyczna, elegancja, prezencja, elokwencja i świetna dykcja sprawiły, że cieszył się ogromną popularnością i uznaniem nie tylko melomanów. Był wielką gwiazdą promującą i popularyzującą muzykę, w szczególności operową i operetkową. Z rzadko spotykaną swobodą, popartą wielką erudycją, prowadził transmisje telewizyjne najważniejszych wydarzeń muzycznych w kraju i za granicą, m.in.: Konkursu Chopinowskiego, Konkursu im. Henryka Wieniawskiego, koncertów Pavarottiego i Dominga, jubileuszu Filharmonii Narodowej czy Koncertów Noworocznych z Wiednia. W trzeciej sali znalazły się też płyty ulubionych artystów, odznaczenia, wyróżnienia i obywatelstwa różnych miast, w tym rodzinnej Białej Podlaskiej.
Czwarta i ostatnia sala przypomina salonik Bogusława z oryginalnymi meblami i ulubionymi rekwizytami, m. in. kolekcją muszek, jakie z upodobaniem nosił. Jest tu również elegancki frak z dedykacją od Juliette Greco na jedwabnym szalu. Na stoliku stoi zegar z czasów Chopina, a na ścianach wiszą plakaty zapowiadające wydarzenia artystyczne w Teatrze Muzycznym „Roma”, którego dyrektorem był w latach 1994-1998. Ponadto był prorektorem ds. artystycznych Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Z powodzeniem szefował Festiwalowi Muzycznemu w Łańcucie (1981-1990), gdzie zapraszał wielkie światowe gwiazdy oraz Festiwalowi im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju (1984-2011).
Tą wystawą chciałem podkreślić, że Bogusław Kaczyński był szczęśliwym i spełnionym artystycznie człowiekiem. Otaczał się sztuką, muzyką i ludźmi sztuki. Kochał operę, operetkę, musical i balet. Życie artystyczne umożliwiło mu oddychanie pełną piersią. Uwielbiał błyszczeć, ale miał ku temu powody. Jego audycje telewizyjne miały niebywałą oglądalność. Zawsze elegancki i perfekcyjnie przygotowany, umiał pokazać się przed kamerą i na scenie z najlepszej strony. Mam nadzieję, że ta wystawa spotka się z dużym zainteresowaniem mieszkańców Białej Podlaskiej i regionu – dodaje kurator i pomysłodawca Krzysztof Korwin–Piotrowski, dyrektor artystyczny Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego.
Nie zabrakło muzycznego akcentu. Podczas wernisażu wystąpili młodzi akordeoniści Zespołu Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Białej Podlaskiej. Jakub Palinowski i Marcel Semeniuk zaprezentowali się wspaniale w urozmaiconym repertuarze, grając utwory Astiera, Galliano, Krzanowskiego i Koniajewa.
Po otwarciu wystawy odbyło się spotkanie autorskie. Anna Lisiecka, wybitna osobowość Polskiego Radia i autorka liczącej 450 stron książki biograficznej „Będę sławny, będę bogaty” podzieliła się z publicznością okolicznościami, w jakich poznała Bogusława i co sprawiło, że zdecydowała się napisać o nim książkę. Spotkanie poprowadzili Gabriela Kuc-Stefaniuk i dyrektor festiwalu.
Wystawa czynna będzie do 8 stycznia przyszłego roku. Miejmy nadzieję, że w tym okresie obejrzy ją wiele osób, zwłaszcza młodego pokolenia, którym nazwisko Bogusława Kaczyńskiego niewiele dziś mówi.
