Urodził się w 1942 roku w Mediolanie, w rodzinie o tradycjach artystycznych. Jego ojciec był architektem, a wuj Fausto Melotti rzeźbiarzem. W 1959 ukończył studia w Konserwatorium Mediolańskim, dodatkowo kształcił się u Arturo Benedetti Michelangelego. W 1960 roku zdobył I nagrodę na VI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, miał wtedy 18 lat.
Koncertował na całym świecie, nagrał wiele płyt, głównie dla wytwórni Deutsche Grammophon. W jego repertuarze znajdowały się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Roberta Schumanna, Franza Schuberta, Ludwiga van Beethovena i Johanna Sebastiana Bacha. Wykonywał też muzykę późniejszą: Siergieja Prokofjewa, Béli Bartók, Luigiego Nono. W 1977 roku wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Od lat 80. XX wieku zajmował się także dyrygenturą.
Dwukrotnie otrzymał nagrodę Grammy: w 1980 roku w kategorii „Najlepsze wykonanie klasyczne – solista lub soliści instrumentalni (z orkiestrą)” za nagranie koncertów fortepianowych Béli Bartóka z Chicago Symphony Orchestra pod dyrekcją Claudio Abbado oraz w 2007 roku w kategorii „Najlepsze wykonanie na instrument solowy (bez orkiestry)” za nagranie chopinowskich nokturnów.
W 2010 roku otrzymał Praemium Imperiale, przyznawaną co roku przez Japan Art Association (Japońskie Towarzystwo Sztuki) artystom, którzy odcisnęli niezatarte piętno na swojej dziedzinie sztuki. Uroczysta ceremonia odbyła się w Tokio w obecności przedstawicieli rodziny cesarskiej. W kategorii „Muzyka” laureatami tej nagrody byli m. in. Pierre Boulez, Leonard Bernstein, Mścisław Rostropowicz, Riccardo Muti, Zubin Mehta, Plácido Domingo, Seji Ozawa i Martha Argerich. W 2022 roku Praemium Imperiale otrzymał Krystian Zimerman, jest on trzecim, po Andrzeju Wajdzie (1996) i Krzysztofie Pendereckim (2004) artystą z Polski, który otrzymał to prestiżowe wyróżnienie.
O śmierci wielkiego artysty poinformował na swojej stronie internetowej mediolański Teatro alla Scala. Maurizio Pollini – czytamy na stronie opery – to jeden z najwybitniejszych muzyków naszych czasów, od ponad pięćdziesięciu lat mający fundamentalne znaczenie w życiu artystycznym teatru. Był interpretatorem zdolnym zrewolucjonizować postrzeganie takich kompozytorów jak Chopin, Debussy i Beethoven, propagował z niestrudzonym zaangażowaniem słuchanie kompozycji Schönberga i muzyki współczesnej.
Od debiutu 11 października 1958 do ostatniego recitalu 13 lutego 2023 Pollini wystąpił w La Scali 168 razy. Fundamentalna była także współpraca z Riccardo Mutim, a później z Danielem Barenboimem i Riccardo Chailly, ale na przestrzeni dziesięcioleci w pamięci zapadły także koncerty z Carlo Marią Giulinim, Pierrem Boulezem i Zubinem Mehtą. Jednak sercem nieprzerwanej obecności Maurizio Polliniego w La Scali były przede wszystkim recitale: od historycznego cyklu z 32 sonatami Beethovena w 1995 roku po zawsze z niecierpliwością oczekiwany coroczny koncert z udziałem stałych gwiazd jego muzycznego wszechświata: Bacha, Beethovena, Brahmsa, Chopina, Debussy’ego, Schönberga i Nono. Oczekiwaliśmy kolejnego występu 20 października 2024 roku. Dyrektor generalny Dominique Meyer, dyrektor muzyczny Riccardo Chailly, muzycy orkiestry i pracownicy La Scali wyrażają swoje współczucie dla żony Marilisy, syna Daniele i całej rodziny.
