REKLAMA

Polscy artyści na świecie: Magdalena Anna Hofmann jako tytułowa Izolda w premierze Darmstadt

Najnowszą premierę Staatstheater Darmstadt „Tristana i Izoldę” Richarda Wagnera przygotowali Eva-Maria Höckmayr (reżyseria) i Daniel Cohen (kierownictwo muzyczne). Autorem scenografii jest Fabian Liszt, kostiumy przygotowała Julia Rösler, a dramaturgami spektaklu są Frederike Prick-Hoffmann i Marek Schachtsiek.

W obsadzie, obok Magdaleny Anny Hofmann w roli Izoldy, znaleźli się także m. in. Andreas Hermann (Tristan), Zaza Gagua, Johannes Seokhoon Moon (Król Marek), Julian Orlishausen (Kurwenal), Matthew Vickers (Melot), Katrin Gerstenberger, Solgerd Isalv i KS Katrin Gerstenberger (Brangena). Spektakle odbędą się 2, 16, 23 lutego, 16 marca, 18 kwietnia i 4 maja 2025 roku.

„Tristan i Izolda” w Darmstadt. Magdalena Anna Hofmann (Izolda) i Andreas Herman (Tristan) © Nils Heck
„Tristan i Izolda” w Darmstadt. Magdalena Anna Hofmann (Izolda) i Andreas Herman (Tristan) © Nils Heck

Magdalena Anna Hofmann urodziła się w Warszawie, studia wokalne ukończyła w Wiedniu. Początkowo występowała w rolach mezzosopranowych, w kolejnych sezonach stopniowo rozszerzając także repertuar sopranowy.

Śpiewa m. in. Hrabinę Almavivę w „Weselu Figara” Wolfganga Amadeusza Mozarta, Giuliettę i Stellę w „Opowieściach Hoffmanna” Jacquesa Offenbacha, Obcą Księżnę w „Rusałce” Antonina Dworzaka, Leonorę w „Fidelio” Ludwiga van Beethovena, Giorgettę w „Płaszczu” Giacoma Pucciniego, Marszałkową w „Kawalerze z Różą” Richarda Straussa.

Istotną częścią jej repertuaru są partie w operach Richarda Wagnera – Senta w „Latającym Holendrze”, Wenus w „Tannhäuserze”, Elza w „Lohengrinie”, Zyglinda i Brunnhilda w „Walkirii”, Brunnhilda w „Zygfrydzie”, Gutruna w „Zmierzchu Bogów”, Kundry w „Parsifalu”, czy też Izolda w „Tristanie i Izoldzie”.

Magdalena Anna Hofmann (Izolda), KS Katrin Gerstenberger (Brangena) i zespół taneczny teatru © Nils Heck
Magdalena Anna Hofmann (Izolda), KS Katrin Gerstenberger (Brangena) i zespół taneczny teatru © Nils Heck

Na swoim koncie ma występy m. in. na Bregenz Festival, Müpa Budapest, w Semperoper Dresden, Theater an der Wien, Konzerthaus Wien, Hessisches Staatstheater Wiesbaden, Staatstheater Saarbrücken, Landestheater Salzburg, Staatstheater Hannover, Oper Köln, Teatro Comunale w Bolonii, Stadttheater Klagenfurt, Filharmonii Krakowskiej, Filharmonii Narkdowej, Casa da Música w Porto, Tiroler Festspiele w Erl, Królewskiej Operze Duńskiej w Kopenhadze, Filharmonii Berlińskiej, Aalto-Theater w Essen, Operze w Bonn, Operze w Lyonie, Theater Heidelberg.

Magdalena Anna Hofmann w czerwcu 2025 roku zadebiutuje w roli Marie w nowej produkcji „Wozzecka” Albana Berga w Opera Ballet Vlaanderen w Antwerpii.

Anna Magdalena Hofmann © Lily Namisnik
Anna Magdalena Hofmann © Lily Namisnik

Tradycje wykonawcze partii Izoldy wśród polskich śpiewaczek są wyjątkowo ubogie. Bodaj pierwszą polską wykonawczynią tej roli była Felicja Kaszowska (1867-1951), solistka The Metropolitan Opera w Nowym Jorku, która słynne „Liebestod” wykonała tam podczas gali wagnerowskiej, a partię Izoldy w całości m. in. w Teatro Constanzi w Rzymie pod batutą Pietra Mascagniego.

Helena Zboińska – Ruszkowska (1877 – 1948) śpiewała tę rolę w operach w Mediolanie, Wiedniu, Paryżu, Madrycie, Pradze, Buenos Aires, Turynie, Bolonii, a także podczas pierwszej warszawskiej premiery tego dzieła w 1921 roku, u boku Ignacego Dygasa w roli Tristana i pod batutą Emila Młynarskiego.

W 1968 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu pierwszą polską powojenną realizację „Tristana i Izoldy” wyreżyserował dyrektor Robert Satanowski, sprawujący również kierownictwo muzyczne, a w rolach tytułowych występowali Antonina Kawecka i Stanisław Romański. W drugiej połowie XX wieku na scenach zagranicznych w roli Izoldy występowały Hanna Lisowska (Lipsk), Danuta Bernolak (Hagen), czy też – zapomniana w Polsce sopranistka – Maria Wróblewska. Obecnie swoimi wykonaniami historię piszą Magdalena Anna Hofmann (Wiesbaden, Halle, Hannover, Hagen), a także Iwona Sobotka (I akt koncertowo z orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, „Liebestod” z Orchestre Philharmonique de Radio France pod batutą Marka Janowskiego).

Teatr Wielki w Łodzi wznawia „Holendra Tułacza” Richarda Wagnera

Premiera obecnej inscenizacji „Holendra Tułacza” Richarda Wagnera w Teatrze Wielkim w Łodzi odbyła się 24 stycznia 2015 roku. Spektakl był owocem współpracy z kierowanym przez Renate Doppler Richard Wagner Festival Welts w Austrii, który podarował klasyczną produkcję wczesnego arcydzieła Richarda Wagnera Teatrowi Wielkiemu w Łodzi.

Spektakl wyreżyserował zmarły przed dwoma laty niemiecki artysta Herbert Adler. Autorem projektu dekoracji, kostiumów i reżyserii świateł jest Dietmar Solt. W obu premierowych spektaklach wystąpili: Jukka Rasilainen, Stanisław Kierner (Holender), Grzegorz Szostak, Robert Ulatowski (Daland), Astrid Weber, Wioletta Chodowicz (Senta), Clemens Bieber (Eryk), Olga Maroszek, Elwira Janasik (Mary), Dominik Sutowicz, Łukasz Załęski (Sternik). Kierownictwo muzyczne premiery objął Włoch Eraldo Salmieri, ówczesny Kierownik Muzyczny Teatru Wielkiego w Łodzi. Spektakl był w regularnym repertuarze teatru w latach 2015-2017, obecnie powraca na scenę łódzkiej opery po 8 latach nieobecności na afiszu.

„Holender Tułacz” w Łodzi © Joanna Miklaszewska
„Holender Tułacz” w Łodzi © Joanna Miklaszewska

Podczas wznowienia rolę tytułowego Holendra wykona baryton Krzysztof Szumański, który w bieżącym sezonie wystąpi także jako Baron Scarpia w „Tosce” Giacoma Pucciniego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. W postać Senty wcieli się ceniona i uznana sopranistka Wioletta Chodowicz. Sternikiem Dalandem będzie współpracujący przede wszystkim ze scenami austriackimi polski bas Krzysztof Borysiewicz. Rolę myśliwego Eryka zaśpiewa Dominik Sutowicz, który podczas premiery wykonywał partię Sternika, we wznowieniowych spektaklach śpiewaną przez Zbigniewa Malaka. Jako piastunka Mary wystąpi Olga Maroszek.

„Holender Tułacz” w Łodzi © Joanna Miklaszewska
„Holender Tułacz” w Łodzi © Joanna Miklaszewska

Zaplanowany na 2 lutego 2025 roku spektakl zza dyrygenckiego pulpitu poprowadzi Rafał Janiak, zastępca dyrektora teatru ds. artystycznych. Chór przygotuje współpracujący od roku z teatrem Kierownik Chóru Rafał Wiecha.

Nie zaśpiewa zapowiadany podczas konferencji prasowej Tomasz Konieczny, bas-baryton ceniony za interpretacje repertuaru niemieckiego, który w roli Holendra występował już na takich scenach, jak The Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Opéra National de Paris, Bayerische Staatsoper w Monachium, Opernhaus Zürich, Lyric Opera of Chicago, a aktualnie wykonuje tę partię w Staatsoper w Hamburgu.

„Holender Tułacz” w Łodzi © Joanna Miklaszewska
„Holender Tułacz” w Łodzi © Joanna Miklaszewska

Jest to druga inscenizacja tej opery w historii Teatru Wielkiego w Łodzi. Poprzedni spektakl wyreżyserował w 1994 roku Waldemar Zawodziński, a kierownictwo muzyczne premiery objął Antoni Wicherek. W obsadach znaleźli się: Zbigniew Macias, Włodzimierz Zalewski (Holender), Bogdan Kurowski, Andrzej Malinowski (Daland), Hanna Lisowska (Senta), Ireneusz Jakubowski, Andrzej M. Jurkiewicz (Eryk), Dariusz Stachura, Grzegorz Staśkiewicz (Sternik), Alicja Pawlak, Jolanta Zielińska (Mary).

Krytyka podkreślała wówczas m. in. wspaniały występ Hanny Lisowskiej w roli Senty. Wsławiona już wagnerowskimi kreacjami na wielkich europejskich scenach, jak też w Operze Metropolitan, Hanna Lisowska dowiodła tu – nie po raz pierwszy zresztą – iż jest wspaniałą Sentą – pisał Józef Kański w „Ruchu Muzycznym”. To była ogromna przyjemność obcowania z kreacją tak dużego formatu – podsumowywał Adam Czopek.

Kolejna edycja Festiwalu Opera Rara w Krakowie w dniach 2 – 24 lutego 2025 roku

Festiwal rozpocznie się 2 lutego 2025 roku w Filharmonii Krakowskiej recitalem angielskiego tenora Iana Bostridge’a i polsko-węgierskiego pianisty Piotra Anderszewskiego. Artyści wykonają wspólnie dwa cykle pieśni Roberta Schumanna – „Liederkreis” op. 39 i „Dichterliebe” („Miłość poety”) op. 48. Anderszewski wystąpi jako solista w Bagatelach Béli Bartóka. Ian Bostridge występował już na festiwalu Opera Rara w ubiegłych latach, wykonywał wówczas cykl pieśni „Podróż zimowa” Franciszka Schuberta.

Ian Bostridge © Marco Borggreve | Piotr Anderszewski © Simon Fowler
Ian Bostridge © Marco Borggreve | Piotr Anderszewski © Simon Fowler

W sobotę, 8 lutego 2025 roku w sali ICE Kraków wykonana zostanie w wersji koncertowej opera Wolfganga Amadeusza Mozarta „Mitridate”. Partię tytułową zaśpiewa amerykański tenor Zachary Wilder, w roli Aspasii wystąpi Rebecca Bottone, a w pozostałych rolach: Sifare – Joanna Sojka, Farnace – Rafał Tomkiewicz, Ismene – Dorota Szczepańska, Marzio – Krzysztof Lachman, Arbate – Joanna Zaucha. Orkiestrę Capellę Cracoviensis poprowadzi światowej sławy francuski kontratenor Philippe Jaroussky, partię klawesynu wykona Marek Toporowski.

Zachary Wilder © Pauline Darley | Rebecca Bottone © K. Rose © | Philippe Jaroussky © Simon Fowler
Zachary Wilder © Pauline Darley | Rebecca Bottone © K. Rose © | Philippe Jaroussky © Simon Fowler

Trzy dni później, we wtorek, 11 lutego w Filharmonii Krakowskiej odbędzie się koncertowe wykonanie opery „Alceste” Jeana Baptiste’a Lully’ego. W obsadzie znaleźli się m. in. Claire Lefilliâtre (Alceste), Jérôme Boutillier (Alcide), Cyril Auvity (Admète), Frédéric Caton (Lycomède, Charon, Un Homme désolé), Camille Poul (Céphise, Une Femme affligée). Orkiestry Capella Cracoviensis i Les Epopées poprowadzi Stéphane Fuget.

Stéphane Fuget © Pascal Le Mée | Cyril Auvity © Lina Khezzar
Stéphane Fuget © Pascal Le Mée | Cyril Auvity © Lina Khezzar

Na 12 i 13 lutego 2025 roku zaplanowano koncertowe wykonania opery „Dardanus” Jeana Philippe’a Rameau w Filharmonii Krakowskiej. Wystąpią m. in.: Antonin Rondepierre (Dardanus), Sophie Junker (Amour, Iphise), Tomáš Král (Teucer, Isménor), Jarosław Kitala (Anténor), Anna Zawisza (Vénus), Sylwia Olszyńska (Bergère, Premier Songe, Une Phrygienne, Un Plaisir). Orkiestrę i Chór Festiwalowy poprowadzi Marcin Świątkiewicz.

Marcin Świątkiewicz © Filip Adamus | Sophie Junker © Jean-Baptiste Millot
Marcin Świątkiewicz © Filip Adamus | Sophie Junker © Jean-Baptiste Millot

Spektakle „The Fairy Queen” („Królowa elfów”) Henry’ego Purcella odbędą się 14, 15 i 16 lutego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Operę wyreżyseruje Cezary Tomaszewski, dramaturgiem spektaklu będzie Klaudia Hartung-Wójciak. Scenografię i kostiumy przygotowuje Natalia Mleczak, za choreografię odpowiedzialny jest Dariusz Kowalewski. W obsadzie spektakli znaleźli się: Ingrida Gapova, Aleksandra Żakiewicz, Anna Koehler, Natalia Kawałek, Vincenzo Capezzuto, Artur Plinta, Karol Kozłowski, Zbigniew Malak, Jakub Borgiel, Michał Dembiński. Wystąpi Krakowski Chór Powszechny i Orkiestra Festiwalowa, kierownictwo muzyczne objęła Ana Liz Ojeda Hernandez.

Ana Liz Ojeda Hernandez © RibaltaLuce Studio| Vincenzo Capezzuto © Michal Novak
Ana Liz Ojeda Hernandez © RibaltaLuce Studio| Vincenzo Capezzuto © Michal Novak

Jak wiele jesteśmy gotowi poświęcić, aby zrealizować własne ambicje? – pyta Krystian Lada, reżyser spektaklu „Elegia. Brahms”. Pieśni Johannesa Brahmsa do tekstów niemieckich romantyków stanowią punkt wyjścia do refleksji na ten temat. Sceniczne obrazy inspirowane będą życiem Rosalindy Franklin – brytyjskiej biolożki, która odegrała kluczową rolę w odkryciu struktury DNA.

Krystian Lada © Jacobus Synam | Magdalena Popławska © Aleksandra Zaborowska dla magazynu „Zwierciadło” | Justyna Rapacz © Karpati & Zarewicz
Krystian Lada © Jacobus Synam | Magdalena Popławska © Aleksandra Zaborowska dla magazynu „Zwierciadło” | Justyna Rapacz © Karpati & Zarewicz

Na spektakl „Elegia. Brahms.” złożą się takie dzieła tego niemieckiego kompozytora, jak: I Symfonia c-moll, Alto-Rhapsodie, „Gesang der Parzen”, „Schicksalslied”, czy też „Nänie”. Autorem reżyserii, scenografii i scenariusza spektaklu jest Krystian Lada. Kostiumy zaprojektuje Natalia Kitamikado, autorem reżyserii świateł jest Aleksandr Prowaliński, a choreografii – Wojciech Grudziński. Wystąpi aktorka Magdalena Popławska, śpiewaczka Justyna Rapacz (alt), a chór i orkiestrę Capellę Cracoviensis poprowadzi Jan Tomasz Adamus. Spektakle zaplanowano na 21, 22 i 23 lutego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie.

Matthias Goerne © Caroline de Bon | Bernadette Bartos © archiwum artystki
Matthias Goerne © Caroline de Bon | Bernadette Bartos © archiwum artystki

Festiwal zakończy w poniedziałek, 24 lutego 2025 roku w Teatrze Słowackiego w Krakowie recital barytona Matthiasa Goerne i pianistki Bernadette Bartos. Artyści wykonają cykl pieśni Roberta Schumanna „Dichterliebe” („Miłość poety”) op. 48, ten sam, który podczas inauguracji festiwalu wykona Ian Bostridge z Piotrem Anderszewskim, a także pieśni Johannesa Brahmsa – „Vier Lieder nach Gedichten von Heinrich Heine” oraz „Lieder und Gesänge” op. 32.

Festiwal Opera Rara odbywa się w Krakowie nieprzerwanie od 2009 roku. W jego programie znajdują się przede wszystkim zapomniane i rzadko wykonywane dzieła operowe, przede wszystkim epoki baroku. W 2017 roku kierownictwo festiwalu objął Jan Tomasz Adamus, dyrektor orkiestry Capella Cracoviensis, która od 2022 roku jest głównym organizatorem wydarzenia.

25-lecie inscenizacji „Madame Butterfly” w reżyserii Mariusza Trelińskiego

Podobno, gdy Plácido Domingo zobaczył zdjęcia z warszawskiej produkcji w magazynie operowym kazał swoim tajnym wysłannikom przyjechać do Warszawy i ocenić, czy spektakl jest rzeczywiście tak piękny. Wizyta zakończyła się zaproszeniem do Opery w Waszyngtonie, gdzie Domingo był dyrektorem, a sam mówił o spektaklu w wywiadzie dla magazynu Viva w 2006 roku w ten sposób: Nigdy w swoim długim życiu nie widziałem tak świetnej inscenizacji „Madame Butterfly”. Ale nie tylko. To jest jedno z najpiękniejszych przedstawień, jakie w ogóle widziałem w operze….

Warszawska „Madame Butterfly” w Izraelu © Ida Seckler
Warszawska „Madame Butterfly” w Izraelu © Ida Seckler

Amerykańska publiczność i krytyka również byli zachwyceni. Chociaż minimalistyczna inscenizacja tej opery zaskoczy niektórych widzów na początku przedstawienia, większość szybko zachwyci się tą produkcją. Jest logiczna i piękna w zupełnie nieoczekiwany sposób. Przede wszystkim proste dekoracje skupiają uwagę tam, gdzie trzeba – na postaciach i wspaniałej, zabarwionej Debussy’m partyturze Pucciniego, granej i śpiewanej przez pierwszorzędną obsadędonosił „The Washington Times”. Wszystko, co się pojawiło w tej operze, było tak zapadające w pamięć, że każdy, kto pragnie doświadczyć nadzwyczajnej siły dramatycznej tej inscenizacji, powinien przybyć tu jak najszybciej, przed ostatnim sobotnim spektaklem – pisał David Patric Stearn w „The Philadelphia Inquirer”.

Rafał Bartmiński (Pinkerton) i Aleksandra Kurzak (Butterfly) © Krzysztof Bieliński
Rafał Bartmiński (Pinkerton) i Aleksandra Kurzak (Butterfly) © Krzysztof Bieliński

„Madame Butterfly” Mariusza Trelińskiego i Borisa Kudlički była początkiem współpracy tego duetu artystycznego. Inscenizację wystawiono w wielu teatrach na świecie, m. in. Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu, El Palau de les Arts Reina Sofia w Walencji, Israeli Opera w Tel-Avivie, Teatro Lirico di Cagliari na Sardynii oraz w Royal Opera House Muscat w Omanie. Niestety nigdy później twórcy nie powtórzyli tego sukcesu i żadna z ich wielu produkcji nie spotkała się z tak entuzjastycznym przyjęciem w Polsce i na świecie.

Jak czytamy na stronie Teatru Wielkiego: „Madame Butterfly” to piękna i spójna inscenizacja z niesztampową, pozbawioną zbędnych rekwizytów i taniej egzotyki scenografią Borisa Kudlički oraz wysmakowanymi stylistycznie kostiumami Magdaleny Tesławskiej i Pawła Grabarczyka.

Izabela Kłosińska (Cio-Cio-San), Jacek Parol – Goro i Ryszard Wróblewski (Yamadori), TW-ON 1999 © Juliusz Multarzyński
Izabela Kłosińska (Cio-Cio-San), Jacek Parol – Goro i Ryszard Wróblewski (Yamadori), TW-ON 1999 © Juliusz Multarzyński

Chcemy uniknąć japońskiej cepelii – zapowiadał przed premierą „Mada­me Butterfly” Mariusz Treliński, którego wizja odwołuje się do japońskiego teatru Kabuki, ale także teatru Roberta Wilsona. Treliński ka­druje scenę czarnymi parawanami, w pionie i w poziomie, by nagle objawić przed widzem obraz o niespotykanej urodzie. Kolory mają tu symboliczne znaczenie – czerwień to oczywiście znak miłości i śmierci, spinający klam­rą całą historię, biel – niewinności, a sza­ry i niebieski – tęsknoty.

Izabela Kłosińska jako Madama Butterfly ©Juliusz Multarzyński
Izabela Kłosińska jako Madama Butterfly ©Juliusz Multarzyński

To wspaniałe trzygodzinne widowi­sko pozostałoby zaledwie pięknym i hipnotyzującym obrazem, gdyby nie Izabela Kłosińska, premierowa Butter­fly. Wprost genialnie dostroiła się do koncepcji reżysera – jej bohaterka jest krucha i bezbronna, choć zatrzaśnięta w rytualnych pozach, potrafi wypełnić scenę emocją szlachetną, a przez to stę­żoną. Ta miejscami dramatyczna partia idealnie wprost odpowiada też Kłosiń­skiej wokalnie, jej głos dobrze radzi so­bie z potężnymi kulminacjami, a w miejscach lirycznych lśni paletą kolo­rów – pisał Bartosz Kamiński w „Gazecie Wyborczej” w recenzji zatytułowanej „Cud Butterfly”.

Aleksandra Kurzak jak Madame Butterfly na scenie Teatru Wielkiego-Opery Narodowej © Krzysztof Bieliński
Aleksandra Kurzak jako Madame Butterfly na scenie Teatru Wielkiego-Opery Narodowej © Krzysztof Bieliński

Przez 25 lat obecności „Madame Butterfly” na warszawskiej scenie pojawili się znakomici artyści. Partię tytułową kreowały także m. in.: Tatiana Zacharczuk, Tatiana Borodina, Hiromi Omura, Irina Bertman, Elena Nebera, Nataliya Tymchenko, Alketa Cela, Karah Son, Sae-Kyung Rim, Ilona Krzywicka, Barno Ismatullaeva, w ostatnich przedstawieniach Cio-cio-san kreowały Izabela Matuła, Aleksandra Kurzak. W Pinkertona wcielali się: Krzysztof Bednarek, Bogusław Morka, David Rendall, Dariusz Stachura, Kałudi Kaludov, Viktor Lutsiuk, Gustavo Porta, Sergej Semishkur, Zoran Todorovich, Jacek Laszczkowski, Tadeusz Szlenkier, Arnold Rutkowski i Rafał Bartmiński. Sharplessem byli: Adam Kruszewski, Zbigniew Macias, Artur Ruciński, Andrij Szkurhan, Leszek Skrla, Andrzej Dobber, Tomasz Rak, Mariusz Godlewski i Łukasz Goliński. Dyrygowali: Enrique Diemecke, Chikara Imamura, Claudio Desderi, Kazimierz Kord, Jan Latham-Koenig, Andriy Yurkevych, Piotr Staniszewski, Grzegorz Nowak, Tadeusz Kozłowski i Patrick Fournilier.

Mimowie Krzysztof Baliński, Tomasz Nerkowski i Michał Ciećka, obecni w spektaklu od 25 lat © Jakub Maciej Kosiorek
Mimowie Krzysztof Baliński, Tomasz Nerkowski i Michał Ciećka, obecni w spektaklu od 25 lat © Jakub Maciej Kosiorek

Michał Ciećka i Tomasz Nerkowski, którzy wystąpili w premierowym spektaklu jako mimowie, tajemnicze duchy domu, do tej pory biorą udział w tej produkcji. Przedstawienie nadal robi ogromne wrażenie, ogromna szkoda, że nie ukazało się na DVD.

Do tej pory spektakl został zagrany 126 razy. Dwa ostatnie przedstawienia w tym sezonie odbędą się 31 stycznia i 2 lutego 2025 roku. W partii tytułowej wystąpią Aleksandra Kurzak i Izabela Matuła.

Polscy artyści na świecie: Rafał Tomkiewicz w Koncercie Trzech Kontratenorów pod dyrekcją Stefana Plewniaka w Opéra Royal de Versailles

Do udziału w Koncercie Trzech Tenorów w Salon d’Hercule w Opéra Royal de Versailles 30 stycznia 2025 roku zaproszenie przyjęli: Wenezuelczyk Samuel Mariño, Francuz Théo Imart oraz Polak Rafał Tomkiewicz. Orchestre de l’Opéra Royal poprowadzi pierwszy dyrygent zespołu, polski skrzypek Stefan Plewniak. W programie wydarzenia znalazły się arie z dzieł Georga Friedricha Händla („Rodelinda”, „Berenice, Regina d’Egitto”, „Solomon”, „Siroe”, „Juliusz Cezar w Egipcie”, „Alcyna”), Antonia Vivaldiego („Giustino”) i Nicoli Antonia Porpory („Siface”, „Polifemo”, „Germanico in Germania”).

Rafał Tomkiewicz © Iga Beata Maćkiewicz
Rafał Tomkiewicz © Iga Beata Maćkiewicz

Kontratenor Rafał Tomkiewicz jest absolwentem klasy śpiewu prof. Artura Stefanowicza na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 2017-19 był członkiem Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. W minionych sezonach Rafał Tomkiewicz występował m. in.: w The National Concert Hall w Dublinie („Carminie Burana” Carla Orffa), Theater and der Wien („Saul” Händla), na Festiwalach Händlowskich w Halle oraz Karlsruhe („La Resurrezione”, „Lotario”), Händel-Festspiele w Getyndze („Semele”), a także w Filharmonii Narodowej w Warszawie („Izrael w Egipcie” Händla), czy też Warszawskiej Operze Kameralnej („Juliusz Cezar” Händla). W styczniu 2025 roku zadebiutował w Operze we Frankfurcie jako Unulfo w „Rodelindzie” Händla.

Sophie Junker (Emira / Idaspe) i Rafał Tomkiewicz (Siroe) © Felix Grünschloss
Sophie Junker (Emira / Idaspe) i Rafał Tomkiewicz (Siroe) © Felix Grünschloss

Najbliższe plany artysty to m. in.: występy z orkiestrą Capella Cracoviensis: w partii Farnace w koncertowym wykonaniu opery „Mitridate” Wolfganga Amadeusza Mozarta na Festiwalu Opera Rara w Krakowie pod batutą Philippe’a Jaroussky’ego (8 lutego 2025 roku), a także w partii Cyrusa w oratorium „Belshazzar” Georga Friedricha Händla na scenie Filharmonii Krakowskiej (20 marca 2025 roku). Tomkiewicz powróci także do tytułowych ról w operach Händla – wystąpi jako Siroe w Badisches Staatstheater w Karlsruhe oraz jako Amadigi w Oper Halle.

W kwietniu 2025 roku zaśpiewa w „Stabat Mater” Giovanniego Battisty Pergolesiego i „Stabat Mater” Antonia Vivaldiego w Filharmonii Śląskiej, natomiast w maju 2025 roku zadebiutuje w roli Oberona podczas premiery „Snu nocy letniej” Benjamina Brittena w Oper Graz. W lipcu 2025 roku powróci do Opéra Royal de Versailles, aby zaśpiewać rolę Cnoty w „La Senna Festeggiante” Antonia Vivaldiego.

Stefan Plewniak © www.stefanplewniak.org
Stefan Plewniak © www.stefanplewniak.org

Stefan Plewniak jest skrzypkiem i dyrygentem, założycielem orkiestry „Il Giardino d’Amore”, zespołów „Cappella dell’Ospedale della Pietà Venezia” i „The FeelHarmony Symphony Orchestra”. Jest absolwentem klasy dr hab. Barbary Wysockiej na Akademii Muzycznej w Krakowie, kształcił się również w Maastricht Conservatoire i w Konserwatorium Paryskim CNSMDP.

Jest pedagogiem Instytutu Smyczkowego w Oslo NOR59, jest także związany z wytwórnią płytową Ëvoe Records. Jest pierwszym dyrygentem Orchestre de l’Opéra Royal w Opéra Royal de Versailles, gdzie w bieżącym sezonie poprowadzi jeszcze spektakle baletowe „Marie-Antoinette” z muzyką Józefa Haydna i Christopha Willibalda Glucka oraz w choreografii Thierry’a Malandaina, a także weźmie udział w koncertach, w których programie znajdzie się „Wiosna” z „Czterech Pór Roku” Antonia Vivaldiego oraz dwa koncerty skrzypcowe Giovanniego Guida („Wiosna” i „Lato”).

Stefan Plewniak © Mona Ulriche Schanche
Stefan Plewniak © Mona Ulriche Schanche

We wrześniu 2025 roku Stefan Plewniak wraz z Orchestre de l’Opéra Royal wystąpi w Operze Margrabiów w Bayreuth na Bayreuth Baroque Opera Festival, gdzie z rosyjską sopranistką Julią Lezhnevą i argentyńskim kontratenorem Franco Fagiolim wykonają arie i duety z oper Nicoli Antonia Porpory („Polifemo”, „Carlo il Calvo”).

80 lat Filharmonii Krakowskiej. Uroczyste obchody uświetnią: Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit oraz Alexander Humala

Niemal dokładnie w 80. rocznicę tego wydarzenia – w piątek, 31 stycznia 2025 roku o godz. 19.30 i w sobotę, 1 lutego 2025 roku o godz. 18.00, odbędą się jubileuszowe koncerty, będące repertuarowym odtworzeniem historycznym pod batutą Zygmunta Latoszewskiego. Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej poprowadzą kolejno trzej dyrygenci związani z instytucją – Jerzy Maksymiuk, doradca artystyczny Filharmonii w latach 1992–1998, Antoni Wit – od 2013 roku dyrygent honorowy Filharmonii Krakowskiej oraz Alexander Humala – jej obecny szef artystyczny. Podczas koncertów zabrzmią kolejno – „Odwieczne pieśni” Mieczysława Karłowicza, „Koncert fortepianowy f-moll” Fryderyka Chopina z Janem Lisieckim w partii solowej oraz VI Symfonia „Patetyczna” Piotra Czajkowskiego.

Obchody jubileuszu trwają nieprzerwanie od początku obecnego sezonu – jest to bowiem sezon nadzwyczajnych wydarzeń koncertowych, wspaniałych występów gwiazd światowych scen i bardzo interesującego repertuaru. Ukoronowanie tego jubileuszu wiąże się z formą uhonorowania ludzi, którzy Filharmonię Krakowską współtworzą – co będzie miało miejsce 31 stycznia 2025 roku w sali koncertowej przed koncertem.

Drugie z jubileuszowych wydarzeń umiejscowione w Centrum Kongresowym ICE, będzie skupiać się wokół części natury historycznej. Odbędzie się nadzwyczajne wydanie Dyskusyjnego Klubu Muzycznego „Wszystko Gra” z udziałem trzech dyrygentów, pod batutą których wystąpi tego dnia filharmoniczna orkiestra. Z Jerzym Maksymiukiem, Antonim Witem oraz z Alexandrem Humalą w pełną wspomnień podróż „W 80 lat wokół Filharmonii Krakowskiej” uda się Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz.

Ale wcześniej, o godz. 16.30 w Centrum Kongresowym ICE odbędzie się bowiem premierowe spotkanie z Marią Wilczek-Krupą, autorką nowo powstałej książki zatytułowanej„Jedno życie to jest cały świat. O początkach Filharmonii Krakowskiej”. Jak pisze sama autorka – to był trudny temat, w każdym znaczeniu tego słowa. Już samo ustalenie daty rozpoczęcia działalności Filharmonii Krakowskiej okazało się problematyczne, bo to instytucja, która się rodziła etapami, w drodze pewnego procesu. Stąd (…) mowa jest o aż trzech początkach ośrodka filharmonicznego w Krakowie, z których drugi, przypadający na okres okupacji niemieckiej, stanowił największe literackie wyzwanie. Ta specyficzna biografia powstała bowiem w dużej mierze na podstawie archiwów i źródeł bazujących na pamięci ludzkiej. (…) Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, że Fabryka Emalia Schindlera przeszła do historii jako instytucja chroniąca Polaków i Żydów, a o tym, że podobnym azylem była Filharmonia, nie mówi dziś nikt. Skala tej ochrony była niewątpliwie inna, ale ważny jest fakt, bo przecież „jedno życie, to jest cały świat”.

Nadzwyczajne wydanie Dyskusyjnego Klubu Muzycznego „Wszystko Gra” odbędzie się w foyer Centrum bezpośrednio po sobotnim koncercie, czyli około godziny 20. Wstęp na oba anonsowane wydarzenia jest nieodpłatny.

Dorota Szczepańska w Koncercie Noworocznym w Warszawskiej Operze Kameralnej

Podczas koncertów „Spod ręki Mistrza” zabrzmią zarówno formy dedykowane rozbudowanym zespołom wykonawczym, jak i kameralne, wszystkie ukazujące kunszt ich twórców. Cykl rozpocznie uroczysty Koncert Noworoczny, w programie znajdą się m. in. „Concerto grosso op. 6 nr 8”, zwane „Koncertem Bożonarodzeniowym” Arcangelo Corellego, „III suita orkiestrowa” (BWV 1068) i Kantata „Jauchzet Gott in allen Landen” (BWV 51) Jana Sebastiana Bacha, „Marche pour la cérémonie des Turcs” i uwertura z „Ballet de la nuit” Jean- Baptiste Lully’ego, a także Kantata „Tra le fiamme” (HWV 170) Georga Friedricha Händla. Koncert zwieńczy jedno z najsłynniejszych dzieł instrumentalnych baroku, „Muzyka ogni sztucznych” (HWV 351), czyli „Music for the Royal Fireworks”.

25 stycznia 2025 roku w Koncercie Noworocznym z cyklu „Spod ręki Mistrza” na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej wystąpi Dorota Szczepańska, orkiestrę Musicae Antiquae Collegium Varsoviense (MACV) WOK poprowadzi Adam Banaszak.

Adam Banaszak i MACV © Warszawska Opera Kameralna
Adam Banaszak i MACV © Warszawska Opera Kameralna

Oczywiście, że Koncert Noworoczny jednoznacznie zmierza w stronę pewnego repertuaru i konwencji – opowiada Adam Banaszak, kierownik muzyczny orkiestry MACV WOK w wywiadzie dla PAP MediaRoom.Na przełomie grudnia i stycznia „doświetlamy” się cudownymi iluminacjami na ulicach miast i choinkowymi lampkami w naszych domach, tak intuicyjnie chcemy „rozświetlić się” muzycznie. To muzyka piękna światła i radości, która, jak wierzymy, może tchnąć optymizm w Państwa, wciąż pachnące nowością, kalendarze na ten rok.

Ale zrobimy to zupełnie inaczej niż w Wiedniu. Zamiast „Marsza Radetzky’ego” u nas będzie „Marsz Turecki” Lully’ego, znany szerszej publiczności z filmu „Wszystkie poranki świata”. Zamiast walców i polek rodu Straussów proponujemy inne orkiestrowe popisy: „Suitę D-dur” Bacha, „Muzykę sztucznych ogni” Händla, ale także Concerto grosso op. 6 nr 8 „Fatto per la notte di Natale” Arcangelo Corelliego. Zamiast tradycyjnie wykonywanych arii operowych i operetkowych usłyszymy dwie solowe kantaty. Dorota Szczepańska, sopranistka, która niedawno lśniła na naszej scenie m.in. w „Juliuszu Cesarze”, wykona kantatę „Tra le fiamme” Händla oraz „Jauchzet Gott in allen Landen” Bacha. Obie są szalenie wirtuozowskie i koloraturowe.

Kolejnymi koncertami cyklu będą „Miłość i śmierć” wybrane utwory z Szóstej Księgi Madrygałów Carla Gesualdo di Venosa (22 lutego 2025 roku) oraz „Stabat Mater” Antonio Vivaldiego i Giovanniego Battisty Pergolesiego z udziałem Gabrieli Legun i Jana Jakuba Monowida (1 marca 2025).

Wszystkie koncerty odbędą się w Teatrze WOK przy Alei Solidarności 76b w Warszawie.

Polscy artyści na świecie: Krzysztof Lachman jako Hippolyte w „Phèdre” Jeana Baptiste’a Lemoyne’a w Karlsruhe

Jean-Baptiste Lemoyne był francuskim kompozytorem, żyjącym w latach 1751-1796, obecnie znanym przede wszystkim jako twórca kilku oper. W latach młodzieńczych współpracował z ośrodkami muzycznymi m. in. Berlina, czy też Warszawy, gdzie skomponował jedno z pierwszych swoich dzieł „Le bouquet de Colette” (1775). Jego inny utwór, „Phèdre”, tragedia muzyczna w trzech aktach z librettem François-Benoit Hoffmana, został po raz pierwszy wykonany 26 października 1786 roku w Fontainebleau.

Jak informuje na swojej stronie internetowej Badisches Staatstheater Karlsruhe, opera ta zostanie po raz pierwszy wykonana po 200 latach zapomnienia jako preludium do prezentowania nieznanego repertuaru francuskiego w Karlsruhe w kolejnych sezonach artystycznych.

Kihun Yoon (Thésée) i Krzysztof Lachman (Hippolyte) w „Phèdre“ w Badisches Staatstheater Karlsruhe © Felix Grünschloß
Kihun Yoon (Thésée) i Krzysztof Lachman (Hippolyte) w „Phèdre“ w Badisches Staatstheater Karlsruhe © Felix Grünschloß

Tytuł ten w Badisches Staatstheater w Karlsruhe wyreżyseruje niemiecki artysta Christoph von Bernuth. Kierownictwo muzyczne premiery objął włoski dyrygent Attilo Cremonesi. Autorem scenografii i projekcji video jest Oliver Helf, kostiumy zaprojektowała Karine Van Hercke, autorem reżyserii świateł jest Stefan Woinke, a dramaturgiem spektaklu jest Stephanie Twiehaus. Spektakl powstał we współpracy z Palazzetto Bru Zane w Wenecji.

Obok Krzysztofa Lachmana (Hippolyte) w spektaklu wystąpią także: Ann-Beth Solvang (Phèdre), Armin Kolarczyk, Kihun Yoon (Thésée), Anastasiya Taratorkina, Martha Eason (Oenone), Ogulcan Yilmaz (Un Grand de l’Ètat), Philip Hohner (Akamas). Premiera odbędzie się 25 stycznia 2025 roku, a kolejne spektakle zaplanowano na 28 stycznia, 16, 27 lutego, 8, 14, 23 marca i 17 kwietnia 2025 roku.

Ann-Beth Solvang (Phèdre), Anastasiya Taratorkina (Oenone) i i Krzysztof Lachman (Hippolyte) © Felix Grünschloß
Ann-Beth Solvang (Phèdre), Anastasiya Taratorkina (Oenone) i i Krzysztof Lachman (Hippolyte) © Felix Grünschloß

Krzysztof Lachman ukończył studia wokalne na Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, w klasie prof. dr Krzysztofa Bednarka. Od 2022 roku jest członkiem Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.

Na swoim koncie ma występy na Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie (pod batutą Łukasza Borowicza), Festiwalu Opera Rara w Krakowie, w Rosendal Teater w Trondheim, czy też w Teatrze Wielkim w Łodzi.

W bieżącym sezonie artystycznym Krzysztof Lachman wykonywał tytułową partię w operze „Aureliano in Palmira” Gioachina Rossiniego z Capellą Cracoviensis w Krakowie, Pradze i Dreźnie, a także wykonywał solową partię tenorową w „Requiem d-moll” Wolfganga Amadeusza Mozarta z gdańską Polską Filharmonią Bałtycką. Wziął również udział w koncercie „A Te, o Cara. Koncert Trzech Tenorów”, autorskim projekcie ORFEO Fundacji im. Bogusława Kaczyńskiego według koncepcji Tomasza Pasternaka.

Polscy artyści na świecie: Krzysztof Lachman jako Hippolyte w „Phèdre” Jeana Baptiste’a Lemoyne’a w Karlsruhe
Polscy artyści na świecie: Krzysztof Lachman jako Hippolyte w „Phèdre” Jeana Baptiste’a Lemoyne’a w Karlsruhe

Już 8 lutego 2025 roku zaśpiewa partię Marzia w koncertowym wykonaniu opery „Mitridate, re di Ponto” Wolfganga Amadeusza Mozarta na Festiwalu Opera Rara w Krakowie z orkiestrą Capellą Cracoviensis pod batutą Philippe’a Jaroussky’ego. W marcu 2025 roku wcielać się będzie w Nemorina w nowej inscenizacji „Napoju miłosnego” Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi.

Polska muzyka barokowa na dwa klawesyny. ClaveDuo w „Midnight Concert. Klasyka na Koszykach”

Zespół ClaveDuo podczas kolejnego „Midnight Concert. Klasyka na Koszykach” zaprezentuje bogaty świat muzyki barokowej, która przeplata elementy polskie i włoskie. Oprócz utworów Adama Jarzębskiego i Marcina Mielczewskiego klawesynistki Anna Huszczo i Joanna Solecka zagrają dzieła włoskiego kompozytora barokowego Bernardo Pasquiniego. A wszystko zadzieje się w scenerii oświetlonej blaskiem świec.

Koncert odbędzie się 28 stycznia 2025 roku na antresoli Hali Koszyki. Wstęp jest wolny, link do wydarzenia znajduje się tutaj.

Informacje o „Midnight Concert”

  • Organizatorzy: Hala Koszyki | Julian Cochran Foundation
  • Mecenas: Symphar
  • Honorowy Partner: Filharmonia Narodowa
  • Partnerzy: Vank | Samarité | ClaveDuo
  • Partner Medialny: Orfeo – Fundacja im. Bogusława Kaczyńskiego
Adam Jarzębski, „ Chromatica”, płyta „Il Viaggio del Suono”. Wykonawcy: Anna Huszczo i Joanna Solecka (ClaveDuo), © 2024 RecArt

O płycie „Il Viaggio del Suono”

Polski repertuar barokowej muzyki instrumentalnej, choć skromny, kryje dzieła wybitne, takie jak twórczość Marcina Mielczewskiego i Adama Jarzębskiego. Płyta „Il Viaggio Del Suono” zawiera pięć canzon Jarzębskiego z rękopisu „Canzoni e Concerti” (1627), zaprezentowanych w interpretacji ClaveDuo na dwa klawesyny – zgodnie z dawnymi praktykami wykonawczymi. Obok nich znajdują się utwory Mielczewskiego, których rekonstrukcje zostały zmodyfikowane przez zespół. Kompozycje łączą wpływy polifonii renesansowej, włoskiego baroku oraz polskich rytmów tanecznych.

Płytę uzupełnia dedykowana ClaveDuo czteroczęściowa „Suita krakowska” Juliana Gębalskiego, inspirowana dawną muzyką Krakowa, m.in. „Psalmami” Mikołaja Gomółki i „Tabulaturą” Jana z Lublina. Utwór powstał na zamówienie Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca i miał swoje prawykonanie w 2022 roku.

Informacje o artystach:

ClaveDuo to formacja kameralna stworzona przez Annę Huszczo i Joannę Solecką jako duet klawesynowy. Zależnie od okoliczności i repertuaru, zakres instrumentarium używanego przez artystki poszerza się także o inne historyczne instrumenty klawiszowe. W repertuarze zespołu znajdują się utwory od XVI do XXI wieku. Artystki posiadają pięć własnych instrumentów historycznych: dwa klawesyny skrzydłowe (jednomanuałowa kopia klawesynu flamandzkiego z XVII wieku i dwumanuałowa kopia klawesynu włoskiego z XVII wieku), szpinet (kopia instrumentu angielskiego), wirginał (kopia instrumentu włoskiego z XVII w.) oraz fortepian historyczny.

Zespół w 2021 roku wydał płytę pt. „Il teatro del suono” z własną interpretacją „Sonate per due Cembali con il basso cifrato” Bernardo Pasquiniego. W 2022 roku duet prawykonał „Suitę na dwa klawesyny” Juliana Gembalskiego, skomponowaną w ramach projektu MKiDN „Zamówienia kompozytorskie”. W 2024 roku zespół wydał drugą płytę pt. „Il Viaggio del Suono”.

Zespół ClaveDuo: Joanna Solecka i Anna Huszczo © materiały Organizatora
Zespół ClaveDuo: Joanna Solecka i Anna Huszczo © materiały Organizatora

Joanna Solecka – jest absolwentką Akademii Muzycznej w Krakowie na kierunkach Fortepian, Teoria Muzyki i Klawesyn. W życiu zawodowym łączy doświadczenia zdobyte we wszystkich tych dziedzinach, poświęcając czas na pracę dydaktyczną oraz działalność artystyczną i promującą kulturę. Występuje na festiwalach i koncertach w kraju oraz za granicą, wykonując muzykę kameralną i utwory solowe. Ma na swoim koncie współpracę z Filharmonią Krakowską, Capellą Cracoviensis, Operą Krakowską i Baletem Dworskim Cracovia Danza. Jest autorką licznych haseł do Encyklopedii Muzycznej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, a także publikacji o charakterze naukowym. We współpracy z M. Kraftem dokonała pierwszego przekładu na język polski traktatu C. Ph. E. Bacha „Versuch über die wahre Art das Clavier zu spielen”. W 2017 roku uzyskała tytuł doktora sztuki na Akademii Muzycznej w Krakowie za pracę „Partimento” – duet wykonawcy z kompozytorem, od szkicu do improwizacji i kompozycji. Została uhonorowana odznakami Honoris Gratia i Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz Nagrodą Prezydenta Miasta Krakowa. W 2021 roku wydała dwie płyty z muzyką kameralną: „Il teatro del suono” oraz „Gusto NON Barbaro” (muzyka niemiecka XVIII wieku).

Anna Huszczo – po ukończeniu studiów na Akademii Muzycznej w Krakowie odbyła studia podyplomowe na kierunkach klawesyn i fortepian historyczny. Współpracowała m.in. z Operą Bałtycką, Filharmonią Narodową, Baletem Dworskim Cracovia Danza, Sinfoniettą Cracovią. Jej repertuar wypełniają utwory od czasów renesansu do współczesności. Koncertuje w Polsce i za granicą, występując solo i z zespołami kameralnymi. 

W 2021 roku wraz z Joanną Solecką wydała płytę „Il teatro del suono” („Sonate per due Cembali con il basso cifrato” Bernardo Pasquiniego) oraz współuczestniczyła w nagraniu płyty z kameralną muzyką niemiecką XVIII wieku Gusto NON Barbaro.

W 2023 roku wraz z oboistką Katarzyną Pilipiuk wydała płytę z solowymi koncertami obojowymi Johanna Wilhelma Hertla. Poza działalnością koncertową jest aktywna na polu dydaktyki i popularyzacji kultury. Jest prezesem działającej od 2015 roku Fundacji Il Vento, która zajmuje się organizacją wydarzeń kulturalnych, festiwali i koncertów w ramach nurtu wykonawstwa poinformowanego historycznie.  Od 2021 roku wraz z Katarzyną Pilipiuk organizuje Festiwal Muzyczny im. Leopolda hr. Poletyły w Krasnymstawie.

„Klasyka Kamyka”: Ważne, aby przemycać klasykę w inne rejony: video podcast z Aleksandrą Kurzak

Video podcast z Aleksandrą Kurzak został nagrany w Warszawie 10 stycznia 2025 roku.

„Klasyka Kamyka”: Ważne, aby przemycać klasykę w inne rejony: video podcast z Aleksandrą Kurzak

„KLASYKA KAMYKA” – CYKL VIDEO PODCASTÓW

  • Współpraca merytoryczna:
    Tomasz Pasternak – redaktor naczelny portalu ORFEO
    Piotr Łabanow – dyrektor zarządu ORFEO
  • Nagranie i montaż: TAKTOGRAM sp. z o.o.